Fu Deiwel, was e Futter!
Aus Inschel mecht merr Butter,
aus Stärkemehl mecht merr Worscht.
Un Peffer is jetzt Mode
aus Wicke un aus Schrote,
des gibt aach so kann Dorscht.
En Honig dut merr nippe,
der kimmt aus Sirop – Dippe,
mit Sand derrzu gedaa,
Aus Pfeife – Erd,
aus weißer,mecht merr jetz Mehl for Kaiser;
da gehn die Mäus net draa.
Aus alte Sigarnkiste,for Judde un for Christe,
mecht Zimmer merr mit Glanz,
Des Gänsfett, deß merr schlucke,is Schweineschmalz von Mucke;so werd a Sau e Gans.
Un feine reine Weine,
Aus Essig und Rosine,die gibt’s jetz aach. – Un ob!
Die rote Wei herngege
sind Quetschebrih mit Rege;
des geht aam net in Kopp.
Mer mecht aach Kaffeebohne
aus Lettch un zu Milljohne;
der Surinam is blau.
Forn Cheribon, den gehle,
da dut merr Lehme wähle,
merr nimmt die Sach genau.
Aus Wasser macht mer Millich,
deß is net mehr als – billig,
mit Kreide noch versießt.
Aus Katze mecht merr Hase,
aus Hahneflaasch gar Nase;
da kräht merr, wann merr nießt.
Gebratne Hund gibt Wälsche,
selbst Handkees dut merr fälsche
mit Limborjer Extract;
des Schabsel un die Kruste,
vom Limborjer bewußte,
wern sauwer klaa gehackt.
Ach, wenn die Mensche wißte,
was se all esse mißte
un trinke alleritt!
Un ach, se wiss’s leider
un esse immer weiter.
No, gute Appetit!